Grove schnitte

20 februari 2013 - Cardiff, Verenigd Koninkrijk

Het is even een paar weken geleden, maar er waren even te veel deadlines om iets te schreven.

Ondanks deze deadlines zijn er weer een paar erg leuke weken voor bij gegaan.

Als eerste is eind januari mijn vriendinnetje Priscilla langs gekomen. Ik moet bekennen dat ik best nerveus ben, Pris is de eerste die bij mij kwam slapen en zo groot is mijn kamer tenslotte ook niet. En mijn bed ook niet, gelukkig zijn Pris en ik vrij slank waardoor dit geen problemen gaf. We hebben vrij Engelse dagen gehad. Zo hebben we een high tea bij de Pettigrew gedaan in het park, wat serieus een aanrader is voor iedereen die ooit in Cardiff komt. Zeker als het weer prachtig is, zoals het de afgelopen weken het geval is geweest. Toevallig was de zus van Bertine ook in town dus we hadden een leuk Nederlands dames clubje;). We zijn heerlijk bij Jamies gaan eten met zijn vieren en na het eten zijn we naar Miserable geweest, samen met Frenchy (Meghane). Eerlijk is eerlijk ik vond Les Mis  fantastisch, ookal ben ik persoonlijk geen fan van zingende films en Ann Hathaway (zo een type happy, happy,joy, joy). Hoe dan ook ze was behoorlijk overtuigend in Les Miserable. En ik moet zeggen mijn mening is bijgedraaid.  De andere vonden Les Mis ook super, op Frenchy na. Zij gaf namelijk de licht legendarische woorden: Merde, They ruined my istory!
De dag erop zijn we naar Bristol geweest, hele leuke stad met erg veel hele leuke winkels. En heel gezellig wezen eten en stappen in Cardiff down-town. En we hebben het weekend afgesloten met een ontbijt op de zondag markt.

Hierna volgden 2 weken met vrij veel deadlines, maar alles netjes op tijd ingeleverd en het cijfer zal nog wel even op zich laten wachten. Hier aan de overkant van de plas hebben ze een net iets andere mentaliteit qua tijd dan bij ons. Naar mijn mening zijn het een soort reserve Spanjaarden. Maar genoeg daarover.
Zoals ik al schreef werk ik een paar uur per week in Cardiff. En ik schreef de laatste keer al dat ik nooit had verwacht in de catering te werken simpelweg omdat er een bepaalde vorm van finesse ontbreekt. Nu had ik finesse ook niet nodig voor de taak die mij de afgelopen 2 weken, 2 keer is toebedeeld. Een schoon shirt bleek ook niet echt nodig te zijn en nee mijn mooi gemanicuurde, maar echte nagels ook niet. Wat was het? Tromgeroffel…… afwassen!!!!! Voor 5 uur lang.
 

Het was verstand op 0 en gaan. Nu klinkt dat natuurlijk makkelijk, maar ik moest mentaal best even de knop omzetten. Ik heb namelijk een bloed hekel aan vieze en smerige handen. Ik was altijd degene die met het schoonste broekje van het voetbal veld af kwam, omdat ik nog nooit op de grond ben gaan liggen, puur vanwege de viezigheid. Daarnaast wat ik nog erger vind is resten eten van borden schrapen. Dan kun je je bedenken als ik witte bonen in tomatensaus en curry uit een pan moet gaan harken, ik me echt sterk moet houden. Ik krijg er zo weer rillingen van.
Ik moet bekennen dat het oude baasje (Gareth) in de keuken een aardige vent was. Legde alles netjes uit. Het was een echte man uit Wales en schijnbaar leren ze hier in de Uk op school niet dat er landen zijn buiten de grenzen van de UK. De beste man vroeg me waar ik vandaan kwam, dus ik zei uiteraard The Netherlands. Waarop hij zei: woon je vlakbij Kopenhagen (???), nou ik woon meer in de buurt van Amsterdam heb ik toen maar gezegd.  Hij ging verder, het muntje viel nog niet,: Je hebt niet echt een Deens accent. U bedoeld Nederlands accent (volgens mij wel, ik heb een vrij onvervalste Nederlandse s). Maar hij maakte wat grapjes, sprak Frans tegen me (bonjour, croissant maar waarom????). Om af te sluiten met weet je je ziet er niet Deens uit. Alle hoop was weg, ik heb maar gezegd licht cynisch: Ik hoor dat zo vaak, de meeste vragen mij altijd of ik Nederlands ben. Ik heb erg mijn best gedaan om mijn lach in te houden, maar helaas.
 

Deze week was afwassen niet het enige. Ik heb de catering gedaan in de kerk. Ja ja ja weer een hele ervaring rijker. Ik moest vanochtend om half 8 beginnen. En om 7 uur stapte ik op de fiets. Best een aardige groep, ik kende al 2 meiden waarvan er 1 erg leuk is en de andere ach Roemeens. Ik heb een heel aardig Spaans meisje leren kennen. Ik moest achter de saladbar staan en alle salades voorbereiden. Nu weet iedereen dat ik een zeer grove schnitte heb. Ook hierbij ontbreekt elke vorm van finesse. Zo gebeurd het regelmatig dat mensen denken dat ik een broccoli in vieren snij bij kaasfondue of Chinees fondue. Dus mijn komkommers waren ook vrij grof. Nu zal ik dat waarschijnlijk de aankomende dagen ook nog moeten doen, dus wellicht manifesteer ik mij vrijdag of zaterdag als Nigella Lawson in de keuken: elegant en licht sensueel. Voor iedereen die niet weet wie Nigella Lawson is, zij is een soort Aphroditieuze halfgodin die toevallig tv kok is.
 

Maar na 3 uur snijden stond ik dus achter de counter en door het event van goddelijke hand was het erg bijzonder om de pauze van dit event te observeren. Er scheen dus een presentatie te zijn van 3 Amerikaanse schrijvers die door positieve energie en bidden mensen konden genezen. Ja… dit weet ik, omdat het vrouwtje naast mij dit dus ging vertellen dat iemand zijn heup was genezen na 1 gebed van iemand anders in de zaal. Laat ik voorop stellen dat ik best positief ben over het geloof en voor veel dingen open sta tot het tegendeel bewezen is. En ik ben er van overtuigd dat geloof in iets, houvast kan bieden in moeilijke tijden.  Maar het gaat mij veel te ver dat iemand door een gebed een heup kan herstellen of dat iemand in eens weer kan lopen.
Aan de andere kant was een vrouw die erg blij was dat kruizen dus nu in het modebeeld zijn, want zij had oorbellen met kruizen, een licht doorschijnende legging met kruizen en oh ja een top met kruizen. Ja als die nog een kruisje moest slaan, weet ik het ook niet meer.

Om 4 uur was alles afgelopen en reed ik weer naar huis. Eigenlijk wel een hele bijzondere dag gehad moet ik zeggen. Echt zo een dag waarvan je denkt: ik ga 500 woorden schrijven aan mijn assessment. En dat gedaan te hebben, besloot ik nog even wat woorden aan het zeer geliefde thuisfront te wijden.


Liefs uit het zonnige Cardiff

 

 

 

 

Foto’s

4 Reacties

  1. Tom en nicole:
    20 februari 2013
    je blijft me per verhaal verbazen! leuk om te lezen weer.
  2. Sylvia en Lucas:
    20 februari 2013
    ha ha ha , je kunt altijd nog schrijfster worden.
  3. Stephanie:
    20 februari 2013
    Prachtig verhaal :) succes met de drukte en tot in april!!! Xxx
  4. De bergbeklimmer:
    25 februari 2013
    Geweldig verhaal! Kan zo verfilmd worden...

    ps Anna Hathaway is geweldig!