Kaaskop

Ik hou van Holland, landje aan de Zuiderzee. Dat stukje Holland draag ik in mijn hart  steeds mee.

Ja ik ben een oer- Hollandse meid met een iets tropisch uiterlijk. Het is heel gek, maar ik voel me altijd veel meer Nederlands als ik in het buitenland ben. En ik word hier ook vaak aan herinnerd dat ik zo lekker Nederlands ben als ik met klasgenoten of collega’s praat. Niet-Nederlanders zien ons best als leuk volk heb ik het idee. Zij kunnen onze openheid, tolerantie en nuchterheid wel waarderen. Eerlijk is eerlijk als ik naar mijn klasgenoten K,T en E kijk, wat echte Nederlandse jongens zijn niet alleen qua uiterlijk maar ook qua doen en laten kan ik me dat ook voorstellen. T heeft een onvervalst direct gevoel voor humor en ik heb zelden iemand ontmoet die op 22 jarige leeftijd al zo direct is, E en K zijn gewoon 2 jongens die eigenlijk met iedereen een praatje maken en met iedereen kunnen lachen en niemand ooit zullen buitensluiten. Dit gedrag heeft dus ook als resultaat dat iedereen de Kaaskoppen kent (en ja jongens mijn excuus voor het woord kaaskoppen, maar ik ben nu eenmaal dol op kaas) en erg positief is over de mannen.

 Deze eigenschappen doen mij denken aan een man, voor wie ik wel een bepaald respect en bewondering heb gekregen de laatste jaren. Monsieur le Coq heeft mij veel advies gegeven gedurende mijn vorige werk. Wat hij altijd deed, en ook bij het hoofdkantoor van het merk wat ik mocht verkopen, is met echt iedereen een praatje maken. Dat sierde hem in dusverre dat iedereen hem ook kende en iedereen dus ook een warm gevoel had bij hem.

Nu valt het mij op dat er een hoop Nederlanders de laatste jaren negatiever zijn gaan denken over Nederland. Tuurlijk de economie floreert niet en we worden dagelijks verveeld door een hoop negativiteit, maar het leven is toch veel te kort om negatief te zijn. Er zijn genoeg mooie en leuke dingen om dankbaar voor te zijn. Ja ik geniet van mensen met een eigen mening en die daar ook voor uit komen. Ik kan een verschrikkelijk leuke avond hebben als ik met iemand in discussie kan gaan over politiek, management, sport etc. Een Vietnamese vriend van mij die ik erg waardeer en zie als sparringspartner  daarmee kan ik heerlijke avonden discussiëren.  Deze George Clooney van de rijstvelden (korte uitleg: volgens George zijn Vietnamezen de Italianen van Azie)  kan ook wel eens een opmerking maken van: tja is typisch Nederlands. Op de een of andere manier beland ik dan ook erg vaak op een kast, het klinkt zo negatief. Elke cultuur heeft zijn positieve en negatieve punten, het gaat er om hoe we deze punten in perspectief kunnen plaatsen. Nederlanders passen zich over het algemeen gemakkelijk aan (oke er zijn uitzonderingen en er zijn mensen die zo flexibel zijn als een looien deur), daarnaast zijn Nederlanders relatief tolerant (ookal is dit de laatste jaren misschien iets minder geworden).

Maar goed ik draaf door over onze mooie cultuur. Dit zijn nog naweeën vermoed ik van 2 assessments die ik heb moeten inleveren. Super interessante vakken trouwens. Beide assessments waren gericht op de auto industrie, en de ene ging over de organisatie van Volkswagen en de andere ging over hoe om te gaan met culturele verschillen bij bedrijfovernames.Bij de  tweede moesten we de overname van Nissan door Renault bekijken. Ik vond deze met name reuze interessant, omdat mijn oud-tante daar vroeger gewerkt heeft en altijd heel erg enthousiast verteld over haar vele reizen die zij dankzij Nissan kon maken. En het is bijzonder om te lezen hoe de Japanse cultuur verwikkeld was in het bedrijf en wat de effecten waren in het operationele gedeelte van het bedrijf.

Uiteraard was er ook tijd voor ontspanning. En wat is een betere plek om te ontspannen dan London?  Nou oke toegegeven, er zijn vast betere plekken om te ontspannen, maar die zijn vast niet zo leuk.  Mijn vriendin Jacqueline verblijft daar sinds februari tot juni. Nu zal ik Jacqueline iets nader beschrijven, want een aantal van jullie hebben over Jacqueline gehoord, maar Jacq en ik kwamen tot de conclusie dat zij nog geen 1 andere vriendin van mij heeft ontmoet. Jacq is een globetrotter pur sang en is dus geen imaginary friend;). Jacq heeft het afgelopen jaar in Australie gezeten (what a life ) en ik ken haar uit Malaga waar ik wel geteld 4 dagen met haar ben opgetrokken, maar er was al snel een klik en dus hielden we contact gedurende de jaren er na.   

Hoewel het veel te kort was dat ik in London kon zijn, was het geweldig. Het was als eerste fantastisch om Jacq weer te zien na zo een lange tijd en om heerlijk bij te kletsen. Maar daarnaast hebben we zo veel dingen gedaan: Camden street market, Portabello road market, Covent garden, Soho, China town, Regent street, kroegjes en barretjes. De eerste avond zijn we wezen stappen met Paola ( een ander meisje uit Malaga) in een luxe Juppen bar, erg gezellig en met happy hour (absolute must voor een student). De tweede avond hebben we een studentenavond gehad, wat dus eigenlijk een house party in houdt. Ook bij Jacqueline haar klasgenoten vergeleken ben ik natuurlijk iets “volwassen”.  Ondanks dat was de culturele mix erg gezellig, Belgen, Nederlanders (daar zijn we weer), Duitsers en Fransen ontmoet.  Hetgeen ik altijd een leuke culturele mix vind, die altijd garant staat voor wat grappen naarmate de avond vloeit (ik kan jullie gerust stellen: ik heb me gedragen)  Waar het natuurlijk om gaat is dat het extreem gezellig was en dat ik helemaal kapot was toen ik zondag aankwam. Dus dank je wel lieve Jacq voor het plezante weekend;).

Ik besef me soms ineens hoe snel de tijd vliegt. Voor mijn gevoel stond ik 2 weken terug nog op Schiphol om naar Cardif te vliegen. En nu kom ik over iets meer dan een week alweer terug.

 Ach ja Nederland ik mis je. Ik mis de kaas, de wijn, de pasta, de rijst, de groentes, de vis. Ach ja ik ben zo Nederlands;)

Tadaaaaaaa tot snel