Herrie in de keuken

Zodra ik in de keuken kom is er meestal herrie. Ik maak mensen nerveus met mijn aanwezigheid, er vallen glazen of ik leid de gastheer/gastvrouw af door mijn lach. Kortom ik kom zo weinig mogelijk in andermans keuken.

Ik sta bekend als een van de meest onhandige personen van het westelijk halfrond en ik kan daar eerlijk gezegd weinig mee zitten, tot deze week. Net zoals ik over het algemeen mezelf zie als eerlijk, is daar ook deze week verandering in gekomen. Ik heb namelijk een bijbaantje gevonden.

Ja vanwaar deze 2 laatste zinnen? Het is een baantje in de catering, het baantje wat dus haaks slaat op de volledige eerste alinea. Ik ben de afgelopen dagen behoorlijk nerveus geweest over deze carriere move, ik heb niet de finesse of de elegantie voor de bediening. Maar toen ik mij bij het uitzendbureau inschrijf dacht ik toch maar laat ik maar zeggen dat ik ervaring heb in catering(BIG LIE).  De volgende vraag was of ik misschien zaterdag al wilde werken op een chic diner van 500 man. Ik hoorde mezelf JA zeggen en besefte ook dat ik eigenlijk niet meer terug kon.

Wat had ik hiervoor nodig? Een zwarte pantalon en een zwarte blouse. Themafeestje: meet the Adams family ???  2 items die ik dus niet in mijn kast heb hangen. Ik als eerste naar de Zara. Waarbij ik bevestigd kreeg waarom ik nooit naar de Zara ga in de uitverkoop. Echt vreselijk,  personeel dat niets weet, rommel en onoverzichtelijk door het gebrek aan concept. Bij navraag bleek dat de Zara geen basis zwarte blouse meer had en dat die dus later binnen zouden komen, zodra de uitverkoop over was. Met de pantalons was het niet veel beter gesteld, want ook deze waren er niet in normale lengte.

Ik was niet van plan om een fortuin uit te geven en ben dus naar de Primark gegaan (quell horreur) Wat een bende!!! Maar ik heb voor 4 pond een blouse en voor 6 pond een pantalon op de kop getikt. Nu doe ik een hoop was op de hand, maar in dit geval moet dat ook wel door het gebrek aan kwaliteit.  Ik heb het donkerblauwe vermoeden dat de stiksels bij zowel de blouse als de pantalon na 1 keer wassen in de wasmachine  het begeven. Dan is er dus nog iets bijzonders aan de pasvorm. Engelse vrouwen hebben echt grote borsten, waar niets mis mee is, maar je ziet dus dat er veel meer grote cup lingerie zaken zijn dan in Nederland. Nu ben ik op zich niet bedeeld met een enorm grote voorgevel, maar mijn blouse ging dus nauwelijks dicht (??) . Ja ik zeg slecht voorbeeld product development en product marketing! Ja ik kwam achter de te kleine blouse pas achter toen ik thuis was. Ik heb namelijk een gigantische hekel aan passen. Dit was echter niet alles. Mijn pantalon (met de naam long leg) kwam ongeveer 10 cm boven de grond. Pure armoe dus.

Maar geen gezeur, de plicht riep dus ik naar mijn werk toe. Was in een heel mooi theater waar dus alle dames en heren in gala waren. Als eerste was er een receptie, waarbij de drank mocht verzorgen. Ik stond samen met Steve achter de tafel en samen hebben we alle glazen als eerste gevuld met witte wijn, rode wijn en champagne. Iedereen weet dat het voor mij een uitdaging is om de drank in het glas te krijgen, zonder te morsen.  En ook deze keer ging het dus niet goed. Het resultaat was dus ook dat het een gespikkeld tafelkleed was. Net voordat het allemaal begon, was er een prachtige roodharige vrouw in een groene jurk (denk poison Ivy in Batman), Ze kwam vast niet uit Wales, want de jurk had te veel stof en had een mouw en ze was redelijk afgetraind. Ik opende mijn eerste champagnefles (woehoe) en besloot me maar om te draaien, zodat als de kurk er uit vloog dat deze dan niet op Poison Ivy kon  komen. Maar nee, niets gebeurd en de champagne fles was onder controle.

Op poison Ivy na, was iedere "dame' Welsch. Te herkennen aan blote, dikke armen (Brrrrrrrr), dikke kuiten, hoge hakken, tattoos (!!). Nu heb ik ansich niets tegen tatoos, maar toch gaat dat in mijn beleving zo erg mis in combinatie met die galajurk. Mannen die al wazig uit hun ogen keken bij binnenkomst en nauwelijks nog konden praten aan het eind van de avond. Iets waar ik ook erg aan moet wennen is het woord Love. Hi Love, thanks love, In het Nederlands heb ik er al een hekel aan als mensen op zo een "schattige"manier tegen mij praten, maar hier moet ik er maar gewoon aan wennen. 

Wat wel erg leuk is aan zo een flexibele baan, waarbij je word ingeschakeld waar iemand nodig is,is dat je altijd interessante mensen tegen komt. Zo was er een Portugese vrouw die haar baan was kwijt geraakt in Portugal en met 2 kinderen naar de U.K is verhuisd voor een betere toekomst, vind ik knap als alleenstaande vrouw. Gewoon zelf je toekomst bepalen, in plaats van dat je toekomst word bepaald door je situatie. Dan is er James die voor 5 maanden naar Zuid Amerika vertrekt en nu nog even heel veel werkt. Team leader Kevin, man die erg graag over zichzelf praat en over hoe ervaren hij wel niet is (Komt op mij altijd over als erg onbetrouwbaar), Phil jongen van Malta met een certifiaat in wijn  

Vervolgens begon het echte werk, het diner opdienen. Ja dit vond ik wel spannend. ik ben echt niets gewend in de keuken. Ik word er al nerveus van als er 10 vrienden bij mij komen eten. Dat gaat echt in een razend tempo, maar was goed te volgen. Eerlijk om te zeggen dat ik maar 2 borden per keer hoefde te dragen dus dat viel erg mee voor een groentje als ik. Er is niets gevallen, niets omgevallen en er waren zelfs 2 mensen die mij uiterst vriendelijk vonden (awesome). Het leuke aan horeca /catering werk is wel dat de tijd echt voorbij vliegt! Je bent de hele tijd bezig en voordat je het weet is je shift alweer over.

Ik heb ervan genoten en morgen bel ik om mij opnieuw in te roosteren.

At your service!